Eine phonematische Rechtschreibung für die standarddeutsche Sprache – oder: Die einfachste deutsche Rechtschreibung der Welt! / Ainǝ fónémátexǝ Ræçtxraiboŋ fýr dï xtandartdɔytxǝ Xprácǝ – ódər: Dï ainfacstǝ dɔytxǝ Ræçtxraiboŋ dǽr Vælt!

Die hier vorgeschlagene phonematische Schreibung der standarddeutschen Sprache beruht auf der IPA-Lautschrift, enthält jedoch einige Änderungen und Vereinfachungen, die das Schreiben und Lesen erheblich erleichtern.  Alle Abweichungen sind wohlüberlegt. 

Entgegen dem mehrheitlichen Sprachgebrauch wurde eine rhotische Aussprache zugrundegelegt, um den Wiedererkennungswert der Wörter, insbesondere der Fremdwörter, nicht zu sehr zu schmälern. 

Auf phonologischer Ebene wurde auf ein gesondertes «ä»-Umlautzeichen verzichtet (vgl. «Schwämme» vs. «Schwemme»), die Auslautverhärtung wird abgebildet. (Wer will, kann natürlich trotzdem «ä» xtat {æ} schreiben, denn ich erteile hier ja keine Befehle.)

Nachfolgend die Abweichungen von der IPA-Lautschrift: 

Vokale

Längenzeichen bei betonten langen Vokalen
[ :] → {´} außer: 
[i:] → {ï} (zur besseren Lesbarkeit)

[​⁠ɛ⁠] → {æ}

[ə] bei Elision: → {}

[ı] → {e}

[ɔ:] → {å} (da es kein [ɔ] mit Akzentzeichen gibt)

[ʊ] → {o}

[ʏ] → {ø}

Konsonanten

[x] → {c}

[∫] → {x}

[ʒ] → {ж}

[ʔ] → {ʼ} (Hochkomma)

[ʁ] →{r}

[ɹ] →{я}

[ɫ] → {л}

*

Dï hïr fórgəxlágnə fónémátexə Xraiboŋ dǽr xtandartdɔytxn Xprácə bərút auf dǽr «IPA»-Lautxreft, ənthælt jédɔc ainigə Ændəroŋn ont Fər’ainfacoŋn, dï das Xraibn ont Lézn ərhépleç ərlaiçtərn. Alə Apvaiçoŋn zent vól’ýbərlékt. 

Ǝntgégn dém mǽrhaitleçn Xprácgəbrauc vordə ainə rótexə Ausxprácə tsúgrondəgəlékt, om dén Vïdər’ərkænoŋsvǽrt dǽr Vœrtər, ensbəzɔndərə dǽr Fræmtvœrtər, neçt tsú zǽr tsú xmǽlərn.

Auf fónólógexər Ébnə vordə auf ain gəzɔndərtəs «ä»-Omlauttsaiçn fərtseçtət (fgl. «Schwämme» vs. «Schwemme»), dï Auslautfərhǽrtoŋ vert apgəbeldət. (Vǽr vel, kan natýrleç trɔtsdém «ä» xtat {æ} xraibn, dæn eç ərtailə hïr já kainə Bəfélə.)

Nácfɔlgnt dï Apvaiçoŋn fɔn dǽr IPA-Lautxreft:

Vókálə

Læŋntsaiçn bai laŋn Vókáln
[ :] → {´} ausər: 
[i:] → {ï} (tsor bæsərən Lésbárkait)

[​⁠ɛ⁠] → {æ}

[ə] bai Élizjón: → {}

[ı] → {e}

[ɔ:] → {å} (dá əs kain [ɔ] met Aktsænttsaiçn gïpt)

[ʊ] → {o}

[ʏ] → {ø}

Kɔnzónantn

[x] → {c}

[∫] → {x}

[ʒ] → {ж}

[ʔ] → {ʼ} (Hóckɔma)

[ʁ] →{r}

[ɹ] →{я}

[ɫ] → {л}

*

Baixpïlvœrtər ont Baixpïlzætsǝ

Dïs est ainə Xpïlvïzə fýr Ræçtxraiboŋ.

Ǝrkænǝt dï Tsaiçn!

Dïzǝ Ræçtxraiboŋ dækt dï xónoŋslózǝ Várhait ýbər dï xtandartdɔytxǝ Fónólógï auf. 

Dï dɔytxǝ Xprácǝ ənthælt Lautǝ, fɔn dénn kaum ainər jémáls ætvas gǝhǿrt hat!

Haló «Laiçtǝ Xprácǝ»-Fǽns: Vï vǽr’s dæn mál met «Laiçtər Ræçtxraiboŋ»?

Xpïgəlai met Xpïgl’ai.

Zó gébǝt ain Gǝbét.

Tïfgaráжn en ontər’erdexn Étáжn braucn kainə Жaluzïn! 

Betǝ betǝ betǝ: Gǝvenǝ Gǝvenǝ Gǝvenǝ!

Tsektsakxnekxnakxnepxnapbemlbamlpeləpalə. 

Ain Mont, zó grós vï dǽr Mónt.

Ains tsvai drai fïr fønf zæks zïbn
Vó est main Fərxtant gəblïbn?

Tsigarætn’antsøndər’adaptər

Parkplatsxraŋknfærnbədïnoŋ

Tsántsvexnraumbørstçən

Lɔc ont Lœçər nɔc ont nœçər

*

Aindɔytigə Ausxprácə fýrt tsú laiçtərər Lésbárkait:

«beenden» –> bə’ændn

«geimpft» –> gə’empft

«kreieren» –> kre’ïrn

«Drehende» –> Dréndə vs. Dré’ændə

«Wachstube» –> Vacxtúbə vs. Vakstúbə

«Hochzeit» –> Hɔctsait vs. Hóctsait

«Montage» –> Mɔntáжə vs. Móntágə

«Kollagen» –> Kɔláжn vs. Kɔlagén

«Legende» –> Legændə vs. Légndə

«Gebet» –> Gébət vs. Gəbét

«Spiegelei» –> Xpïgəlai vs. Xpïgl’ai

*

Ǽrst Fræmtvœrtər macn ainə Ræçtxraiboŋ verkleç kɔmplitsïrt!

Met vælçər Kɔnzekvænts módærnə Fræmtvœrtər ræçtxraipleç angəgleçn værdn zɔln, mos jédər zælbər əntxaidn.

Zï zásn auf dém Balkõn aus Bətõn ont hïltn Småлtåk.

Auc fýr dï æŋlexə Xprácə əmpfélə eç dï rótexə Xraiboŋ.

Wan tú θяï fåя faiv seks sævn æit nain tæn.

Wan ez ənaf. Tú áя tú mæni.

Hæяi ǽnd Mægǽn áя ðə kúлəst ǽnd ðə hɔtəst kapл ɔn ðə pлǽnət semoлtæiniəsлi!

Ái kɔnsïvd ðes ekstяådnæяeлi staiлex ǽnd pяofaondлi mïneŋfoл sæntns åл bai maisæлf!

Wɔ‘ ez e‘? Et s æstjuəяi Eŋglex!

*

Dжæm Œzdæmir ont Såsan Xebli zent neçt maine Lïpleŋspɔlitikər. Ábər em Gégnzats tsú dén maistn ïrər Fǽns kan eç ïrə Námn kɔrækt ausxpræçn.

*

Hócvesnxaftleçǝ Ǝrklǽroŋn fɔlgn xpǽtər!

*

Anvónəren bə’óbactət: Pɔstbótə zɔl tauznt Brïfə əntzɔrkt hábn.

Halogénglýbernn xpændn natýrleçərəs ont angənémərəs Leçt als Lɔyçtdiódn, vail zï Tæmpəratúrxtrálər zent.

Dieser Beitrag wurde unter Allgemein, Leichte Sprache, Rechtschreibung, Sprachpflege / Sprachkritik veröffentlicht. Setze ein Lesezeichen auf den Permalink.

2 Antworten zu Eine phonematische Rechtschreibung für die standarddeutsche Sprache – oder: Die einfachste deutsche Rechtschreibung der Welt! / Ainǝ fónémátexǝ Ræçtxraiboŋ fýr dï xtandartdɔytxǝ Xprácǝ – ódər: Dï ainfacstǝ dɔytxǝ Ræçtxraiboŋ dǽr Vælt!

  1. Pingback: Hallo «Leichte Sprache»-Fäns: Wie wär’s denn mal mit «Leichter Rechtschreibung»? | FUROR MUNDI

  2. Pingback: Die Umlautschrift | FUROR MUNDI

Hinterlasse einen Kommentar